یوئیل (پیشگویی روز خداوند و داوری نهایی)
درتلاقی اندیشه‌های علمی، انسانی، و فلسفی جایی که مفاهیم “قضاوت” و “داوری” از منظرهای متفاوت بررسی می‌شوند، نگاهی خواهیم داشت به اینکه علوم مختلف چگونه با این مفاهیم برخورد می‌کنند. این مقاله در واقع نگاهی به پیچیدگی‌های ارتباط انسان با خود، خدا و جهان دارد و ابزاری که برای تفکر و تأمل درباره آینده‌ای که در انتظار ماست، فراهم میکند.با من در این سفر همراه باشید .
- قضاوت
قضاوت در حقوق معمولاً در دادگاه و توسط قاضی انجام میشود. در زمینه ایی رسمی با قدرت اجرایی، قضاوت میتواند حکم قانونی صادر کند و الزام‌آور باشند. تصمیم‌گیری‌ها بر اساس قوانین مدون و اصول حقوقی صورت می‌گیرد. گاهی ممکنه بدون رضایت طرفین، حکم صادر شود و یک‌جانبه باشند زیرا تنها برمبنای اسنادحقوقی است. قضاوت در روان شناسی به فرآیندهای شناختی و سوگیری‌های ذهنی می‌پردازد که بر پایهٔ تجربیات یا هیجانات شکل می‌گیرند. قضاوت در فلسفه پرسش است، از حقیقت، اخلاق، و چیستی در خوب و بد. اغلب با نوعی ارزش‌گذاری همراه است . قضاوت در منطق و ریاضیات صدور بر درست یا غلط است. اما نکتهٔ ظریفی در پسِ این قطعیت وجود دارد کف قضاوت در منطق و ریاضی به‌ظاهر دقیق است، در برخی موارد میتواند محدودکننده یا حتی گمراه‌کننده باشد. پنهان بودن پیش‌فرض‌ها و صفر و یک کردن ها و پیچیدگی ها را نادیده گرفتن در ریاضیات اغلب معنا را از صورت حذف میکند. منطق کلاسیک به قوانین سخت وابسته‌است، در حالی‌که زندگی واقعی پر از تناقض و ابهام است. در هنر، قضاوتِ درست یا غلط معمولاً بی‌معناست. مثلاً آیا میشود گفت یک تابلو نقاشی “اشتباهه”؟ هنرمند می تواند عمداً از تناقض استفاده کند تا نشان دهد نتیجه قضاوت در ریاضی در برابر این آزادی، بی‌اثر میشود زیرا هنر آزادانه به بیان احساس، روایت، و رمزپردازی می‌پردازد. در عرفان، قضاوت راهی است که حقیقت از دل ،احساس و شهود میگذرد نه از اثبات منطق که در عرفان به عنوان حجاب عقل نگریسته میشود.
- داوری
داوری در حقوق بیشتر در اختلافات خصوصی، تجاری یا خانوادگی استفاده میشود. طرفین اختلاف، داور را خود انتخاب می‌کنند و داور معمولاً بر پایهٔ توافق‌نامه یا اصول پذیرفته‌شده قضاوت میکند و اغلب هدف ایجاد راه‌حل مسالمت‌آمیز است نه فقط صدور حکم نهایی. داوری در روان شناسی بیشتر با خودآگاهی و تأمل در ارتباط است. روانشناسی مثبت‌گرا، داوری رو به‌عنوان ابزاری برای رشد فردی و بهبود روابط می‌داند. داوری در فلسفه تعامل میان دیدگاه‌ها برای کشف معنا و روشنگری است. نوعی مشارکت در بازیِ بی‌پایان پرسش‌گری دارد. در منطق و ریاضیات مفهوم «داوری» نسبت به «قضاوت» کمی کم‌رنگ‌تر است چون این علوم بر پایهٔ اصول قطعی و ساختارهای منطقی بنا شده است. گاهی یک مسئله ریاضی چند روش برای حل دارد، انتخاب روش ساده‌تر یا زیباتر نوعی داوری محسوب می شود. مثلاً استفاده از هندسه به‌جای جبر، بستگی به سلیقه و هدف دارد. برخی ریاضی‌دانان اثبات‌های «زیبا» رو ترجیح می‌دهند که خلاقانه، مختصر و شهودی باشه، نه فقط درست. این زیبایی، حاصل داوری ذهنی است نه فقط منطق صوری و در نهایت آیا مفید و معنا دار هستند را ارزیابی میکند. در هنر، داوری نه‌تنها حضور دارد بلکه یکی از ارکان رشد، تعامل و حتی خلق اثر می باشد. داوری هنری، به جای صدور حکم، می‌کوشد مفهوم اثر، نیت هنرمند، و تأثیر احساسی آن را درک کند. سوال داوری هنری این است که “این اثر چه تجربه‌ای رو منتقل میکند؟” نه “آیا خوب است یا بد؟” مثل یک راهنماست تا یک قاضی، زیرا وارد تعامل میشود تا جنبه‌های پنهان یا بالقوهٔ اثر را روشن کند. زمان، فرهنگ، زبان در آن وابسته است چون برگرفته از عمق است. در عرفان، در آثار مولوی یا سهروردی، نوعی “داوری معنوی” وجود دارد که نه بر پایهٔ استدلال، بلکه بر تجربهٔ درونی و کشف قلبی بنا شده تناقض در عرفان ابزاری است برای عبور از ذهن عقل‌محور؛ مثل اینکه گفته می‌شه «خاموش شو تا سخن‌گو شوی»داوری عرفانی، راهی است به آزادی.
این تفاوت‌ها نه‌تنها در سیستم‌های حقوقی مهم هستن، بلکه در زندگی روزمره هم بازتاب دارند .مانند قضاوت والدین که میتواند باعث سرکوب یا ایجاد ترس بشود و داوری آن ها میتواند باعث رشد آگاهی و تشویق به انتخاب‌های بهترشود .
“در نگاه عارفانه، قضاوت خداوند مثل پایان فصل یک کتاب است اما داوری‌اش همان فرآیند نگارش آن فصل، با پیشنهادهایی برای ویرایش، اصلاح و زیباتر شدن است.”
داوری پایانی، قضاوت نهایی
داوری پایانی، قضاوت نهایی همان «روز حساب» است که در بسیاری از ادیان جهان جایگاه بنیادین و سرنوشت‌سازدارد. این مفهوم نه‌تنها دربارهٔ پایان زندگی فردی، بلکه دربارهٔ سرنوشت کل بشریت و جهان هستی سخن میگوید. اگرچه در تمام ادیان ها ساختارها و نمادها متفاوت‌اند، اما در همهٔ این ادیان، داوری نهایی خداوند با نوعی تحول معنوی، پالایش اخلاقی، و امید به رهایی همراه است. حتی در ادیانی که داوری به‌صورت الهی نیست (مثل بودیسم)، باز هم نوعی داوری درونی و آگاهی‌بخش وجود دارد.
روح در سفر زمان
مفاهیمی مثل «قضاوت نهایی» و «داوری نهایی» در آسترولوژی تکاملی، نه‌تنها به‌صورت نمادین بررسی می‌شوند، بلکه در دل چرخه‌های کارما، رشد روحی، و سفر روانی انسان معنا پیدا می‌کنند. این نوع آسترولوژی، برخلاف رویکردهای پیش‌بینی‌محور دیگر، بیشتر به تحول درونی و معنوی فرد توجه دارد.
بر پایهٔ این دیدگاه، روح انسان در طول زندگی‌های متعدد در حال رشد و پالایش است. سیارات و نشانه‌ها، نه فقط وضعیت فعلی بلکه ردپای گذشتهٔ کارمایی و مسیر آیندهٔ تکاملی رو نشان می‌دهند.
- قضاوت درونی: فرد با مواجهه با زخم‌های روانی، ترس‌ها و الگوهای رفتاری، خودش رو قضاوت میکند اما نه برای سرزنش، بلکه برای شناخت و آگاهی.
- قضاوت کیهانی: موقعیت پلوتو، زحل یا گره‌های ماه نشان‌دهندهٔ آزمون‌هایی هستند که روح باید از آن عبور کند.
- داوری نهایی: در این دیدگاه، لحظه‌ایه که فرد به آگاهی کامل از مسیر روحی خودش می‌رسد نوعی رستاخیز درونی اتفاق می افتد.
گره جنوبی ماه (گذشتهٔ کارمایی) و گره شمالی ماه (مسیر تکامل) مثل دو داور معنوی عمل می‌کنند یکی یادآور درس‌ها، دیگری راهنمای رشد.
یوئیل (Joel)
یوییل (یا یوئیل)، یکی از پیامبران بنی‌اسرائیل و نویسندهٔ کتاب یوئیل در عهد عتیق است. نام او در عبری به معنی «یهوه خدا» می‌باشد، او در یهودیه زندگی می‌کرد و حضورش را در دوران سلطنت عزیه دانسته‌اند. و او را دومین پیامبر از دوازده پیامبر کوچک در متون مقدس یهودی و مسیحی می‌دانند. یوئیل، یکی از پیامبران بارز عهد قدیم، با پیشگوییهای خیره‌کننده‌اش در خصوص روز خداوند و قضاوت نهایی، تأثیر عمیقی بر اندیشه‌های دینی و الهیاتی گذاشت. نام پیامبر کوچک را برای تعداد، کم فصل های کتابش میگویند. او در نوشته‌هایش به وضوح از ریخته شدن روح‌القدس بر همه مردم در روزهای آخر خبر میدهد و تأکید میکند که این زمان، زمانی پر از معجزات و نشانه‌های الهی خواهد بود. نشانه‌هایی از قضاوت نهایی، از جمله تغییرات قابل توجه در خورشید و ماه که نشان‌دهنده آمدن روز بزرگ و هولناک خداوند هستند. این پیشگویی‌ها نه تنها بر نوید رستگاری تأکید دارند، بلکه دعوتی به توبه و بازگشت به خدا نیز به شمار می‌روند، تا همه کسانی که نام خداوند را بخوانند، از رحمت او بهره‌مند شوند.
پیشگوییهای یوئیل
یوئیل کتاب خود را برای مردم یهود که در قلمرو جنوبی اسرائیل سکونت داشتند، می نویسد. کتاب یوئیل از ۳ جزء و ۷۳ باب تشکیل شده است. متن این کتاب اینگونه آغاز می شود: کلام خداوند که بر یوئیل بن فتوئیل نازل شد. ای مشایخ، این را بشنوید! و ای جمیع ساکنان زمین این را گوش گیرید! آیا مثل این در ایام شما یا در ایام پدران شما واقع شده است؟ او پیشگوئی می کند که خداوند بلای وحشتناکی خواهد فرستاد تا مردم یهودا را تنبیه کند زیرا مردم یهودا نسبت به خدا وفادار نبوده اند. این بلا هجوم ملخ به سرزمین یهودا خواهد بود. ملخ تمام مزارع را نابود خواهد کرد، زیرا مردم یهودا نسبت به خدا وفادار نبوده اند. کتاب نگاهی به آینده می اندازد و از روز داوری سخن می گوید. تا پیش از رسیدن آن روز، فرصت هست تا مردم به سوی خداوند بازگشت کنند. یوئیل هجوم ملخ را به طور نمادی به کار می گیرد تا یورش سپاه دشمن را خبر دهد. در کتاب یوئیل نبی، اشاره‌ای نمادین به حمله یک قوم قدرتمند به سرزمین اسرائیل شده است، که نیروی مهاجم، زمین را ویران می‌سازد و مردم را به توبه فرا می‌خوانند. یوئیل نبی پیشگویی کرد که ماه قبل از شروع «روز بزرگ و وحشتناک خداوند» به خون تبدیل خواهد شد. این بخشی از یک پیشگویی بزرگتر در مورد نشانه‌های کیهانی، از جمله تبدیل خورشید به تاریکی است و اغلب به عنوان نشانه ای از مصیبت یا داوری تعبیر میشود. یوئیل ۲:۳۱ (و آیات مشابه در یوئیل ۳:۳-۴) بیان میکند: “خورشید به تاریکی و ماه به خون تبدیل خواهد شد“، پیش از فرا رسیدن روز عظیم و هولناک خداوند. این پیشگویی توسط پطرس در طول پنطیکاست تکرار شد. اگرچه گناه اسرائیل هرگز به طور خاص در کتاب ذکر نشده است،اما یوئیل به روشنی میگوید که خدا اجازه نخواهد داد شر به ویرانی دنیای خوب او ادامه دهد. ماه خونین همچنین در کتاب مکاشفه فصل 6 آیات 11-13 پیشگویی شده است. پیشگویی 4 بار سرخ شدن ماه، همراه با تاریک شدن خورشید، به عنوان نشانه ای از داوری قریب الوقوع دارد. حملات وحشیانه رژیم اسرائیل به ایران و کشتار مردم بی گناه در ایران در سال 2025 میلادی همزمان با ماه خونین و یا به اصطلاح ماه توت فرنگی رخ داد. ماه خونین را می‌توان به عنوان نماد خشم خدا و فراخوانی برای توبه دانست.
مشهورترین بخش کتاب یوئیل در فصل دوم یافت می شود. این همان بخشی است که پطرس در روز پنطیکاست از آن نقل قول می کند. روح خود را بر همه مردم خواهد ریخت! پسران و دختران شما نبوت خواهند کرد. پیران شما خوابها و جوانان شما رویاها خواهند دید. و به آنها مى گوید، خدا بر آنان به خاطر گناهانشان بلا نازل مى کند. او مردم را از روز داورى مى ترساند و از آنها مى خواهد که توبه کنند. یوئیل بلای خشکسالی یهودیه را نیز پیش بینی کرد. همچنین پیران و جوانان، میگساران، باغبانان و کاهنان را به توبه فراخواند و تنبیه بنی اسرائیل را نزدیک دانست.
مفهوم روز داوری
یوئیل همچنین به مفهومی به نام روز داوری اشاره میکند که به عنوان یک امید و وعده برای آینده بهتر در نظر گرفته میشود. در این روز، نجات‌دهنده‌ای بازمی‌گردد تا بر مشکلات فائق آید و عدالت را برقرار کند. این مفهوم نه تنها در متون یوئل بلکه در تفکر دینی بسیاری از فرهنگ‌ها تأثیرگذار بوده است.. سرانجام یوئیل در یهودیه مرد و مکان قبر او معلوم نیست. مسیحیان هم او را پیامبر و قدیس می دانند. در کلیسای انجیلی ارمنستان، روز بزرگداشت او ۳۱ ژوئن؛ و در کلیسای ارتدوکس شرقی، روز بزرگداشت او ۱۹ اکتبر است.
نقاشی یوئیل (پیشگوبی روز خداوند و داوری نهایی)
نقاشی یوئیل در سقف کلیسای سیستین واتیکان، بخشی از شاهکار فرسکوی میکل آنژ است و ابعادی معادل ۳۵۵ در ۳۸۰ سانتی‌متر دارد .این نقاشی دیواری بین سال‌های ۱۵۰۸ تا ۱۵۱۲ میلادی کشیده شده است. یوئیل در کنار دیگر پیامبران عهد عتیق، تصویری نمادین از پیشگوییهای آخرالزمانی و داوری نهایی ارائه میدهد. این اثر نه‌تنها از نظر هنری، بلکه از منظر الهیاتی، روان‌شناختی و حتی آسترولوژی تکاملی، قابل تحلیل و تأمل است.
یوئیل پیامبر هشدار و امید
یوئیل یکی از هفت پیامبری است که در قاب‌های مثلثی اطراف سقف سیستین در صحنه‌های مرکزی از کتاب پیدایش نقش بسته‌است. ژست و حالت چهره او جدی و نگاهی عمیق دارد که نشان آگاهی از آینده است. او معمولاً در حال تأمل یا نوشتن دیده میشود. یوئیل در کتاب خود از «روز خداوند» سخن میگوید روزی که تاریکی، آتش، و داوری بر زمین نازل میشود، اما با توبه، رحمت الهی نیز جاری خواهد شد. نقاشی داوری نهایی در دیوار محراب کلیسا، سال‌ها بعد توسط میکل آنژ خلق شد که در آن بازگشت مسیح و داوری نهایی انسان‌ها را به تصویر کشید. یوئیل، با پیشگویی‌اش دربارهٔ «روز خداوند»، در واقع زمینهٔ معنوی و الهیاتی این اثر عظیم را فراهم میکند و در آن نقاشی روح‌ها از زمین برخاسته و به سوی سرنوشت نهایی خود می‌روند در حالی‌که مسیح در مرکز، داوری میکند و مریم مقدس در سکوت، نظاره‌گر است.
تحلیل هنری و روان‌شناختی نقاشی یوئیل در سقف کلیسای سیستین
میکل آنژ با استفاده از خطوط قوسی و رنگ‌های عمیق، یوئیل را در حالتی از درون‌گرایی و مکاشفه نشان میدهد انگار در حال دریافت الهام است. چین‌های عمیق پیشانی و گونه‌ها و گردن از نشانهٔ تجربه، و درکی عمیق از اندوه به همراه آگاهی از آیندهٔ تاریک بشر دارد. فرو رفتگی های روی چانه و گونه، انرژهای مثبت درونی یوئیل را نشان می دهد. حالت دهان بسته و فشرده، حس سکوت سنگین در کنار مسئولیت پیام‌آور بودن را منتقل میکند. ابروهای درهم و نگاه متمرکز به پایین به طومار ، که نشان‌دهندهٔ تأمل در پیشگوییهای آخرالزمانی و مهم است .موهای سفید و تاسی در مرکز سر نشان از خردمندی، سالخوردگی و ارتباط با حقیقتی فراتر از زمان و اتصال به آگاهی های الهی دارد . ریش کوتاه شده و منظم ، نشانهٔ وقاری بدون اغراق یا تزئینی در ظاهر که خلوص درونی یوئیل نبی را نشان میدهد.
اندام قوی و سالم و ژست بدنی خم‌شده به جلو که در حال خواندن و پیشگویی در همین لحظه بودن است را به خوبی به ببننده انتقال میدهد. این لحظه پیشگویی نشان‌دهندهٔ دریافت الهام یا انتقال پیام الهی‌است.میکل آنژ شانه‌های افتاده از بار مسئولیت و اندوه پیشگویی را به‌خوبی منتقل میکند . لباس بلند و چین‌دار با رنگ‌هایی مثل سبز و آبی روشن با خاکستری های روشن ، حس وقار و سکوت را تقویت میکند. در تضادی از ردای قرمز که به همراه خطوطی افقی شکل و همسو با خطوط طومار در دست یوئیل ترسیم شده است . این تضاد رنگی از وجود انرژی های فعال در این دریافت ها سخن میگوید. جایگاه یوئیل بر بالای پلکان نشان از نزدیک بودن او به خداوند دارد . هنرمند به خوبی هدف خود را از حرکتهای اعضای بدن مثل دست‌ها، پاها که یکی روی زمین و رو به جلو و دیگری در زیر لباس و پنهان شده است را نشان داده است. همچنین بیانی از پیام‌رسان بودن، دریافت وحی و اتصال بین آسمان و زمین بودن پیامبر و پیشگویی های او از عالم غیب و درون دارد .همه حالات ریتمیک یوئیل ،راهگشا بودن برای دیگران به همراه غم و امیدی در درون را انتقال میدهد .
میکل آنژ دو کودک پشت سر او را با فرشتگان خردسال یا حاملان الهام الهی که تجسم معصومیت و صداقت هستند ترسیم کرده است . این کودکان نماد پاکی و بی‌گناهی‌اند، که در تضاد با سنگینی پیام داوری نهایی، نوعی تعادل معنوی ایجاد می‌کنند . از نظر هنری، این دو کودک باعث تعادل بصری در قاب مثلثی اطراف یوئیل می‌شوند و نگاه بیننده رو به مرکز تصویر هدایت میکند. رنگ پوست کودکان روشن‌تر، با موهای طلایی یا قهوه‌ای روشن، که نماد نور و حضور الهی هستند و یادآوری مسیح و پیشگویی های روز نهایی دارد. نورپردازی از بالا برای نشان‌دادن لحظهٔ الهام یا مکاشفه است. رنگ مو و حالت بدن یوئیل، نشان‌دهندهٔ عبور از مرحلهٔ فردی به مرحلهٔ کیهانی‌ست. جایی که فرد با حقیقتی بزرگتر از خود روبه‌رو میشود. میکل آنژ با درکی عمیق و خلاقیتی ناب توانسته تجربباتی از لحظه های پیشگویی را به تصویر بکشاند. چنان که گویی خود در اتصال به آکاهی بوده است .
- روانشناسی یونگی در نقاشی یوئیل در سقف کلیسای سیستین
یوئیل نماد «کهن‌الگوی پیام‌آور» است؛ کسی که از ناخودآگاه جمعی، خبرهایی از آینده و تحول می‌آورد. کهن‌الگوی پیام‌آور در سنت‌های روان‌تحلیلی و اسطوره‌شناسی، اغلب نقش پلزننده در میان جهان مرئی و نامرئی را ایفا میکند. یوئیل در این چارچوب، نه فقط پیام‌آوری با هشدار درباره داوری الهی است، بلکه واسطه‌ای برای تحول درونی و بیداری معنویست. واژگانی که او به کار می‌برد، نظیر تاریکی، آتش، و باران روح ، همه نمادهای تغییرند؛ انتقال از ساختارهای کهنه به یک نظم جدید درونی و بیرونی ، نوعی آغاز عصری جدید، یا به‌قول یونگی‌ها، مرحله‌ای نو در رشد روان جمعی.
- روانشناسی فرویدی در نقاشی یوئیل در سقف کلیسای سیستین
می توان ژست یوئیل را نمادی از کشمکش میان آگاهی و ناخودآگاه دانست . تلاشی برای نظم‌بخشی به آشوب درونی و بیرونی. در چارچوب فرویدی اید نمایانگر غرایز و امیال خام و ناخودآگاه است، همان آشوب درونی. سوپرایگو نماد وجدان و ارزش‌های درونی‌شده است، همان نظم بیرونی و فشارهای اجتماعی.و ایگو تلاش میکند میان این دو تعادل برقرار کند؛ درست مانند پیام‌آوری که در دل تاریکی، ندای بازگشت به نور را سر میدهد. یوئیل با هشدارهایش درباره داوری الهی و دعوت به توبه، میتواند نماد تلاش ایگو برای هدایت روان از آشوب ناخودآگاه به سوی نظم و معنا باشد. او نه فقط پیام‌آور آینده، بلکه نماینده‌ی کشمکش درونی انسان برای یافتن تعادل میان نیروهای متضاد روانی‌است.
یوئیل در آسترلوژی تکاملی
نقاشی یوئیل روی سقف سیستین ترکیبی از هنر،روانشناسی،نشانه‌شناسی،ستاره شناسی است. میکل آنژ یوئیل را نه فقط به عنوان پیامبری پیشگو ، بلکه نمادی از انسان پیوند خورده با کیهان با تحولات درونی‌اش تصویر کرده است. این اثر، چیزی فراتر از تماشای پبامبری پبشگو است.شما لحظه ایی را تماشا میکنید که تحول و دگرگونی به همراه غمی سخت برای نجات در حال شکل گیری است. میکل آنژ همه نشانه ها را در مفهوم رنج و تلاش برای آزادی به تصویر کشیده است. روایت نقاشی یوئیل (پیشگویی روز خداوند و داوری نهایی) با حضور سیاراتی چون اورانوس،پلوتو، زحل،مرکوری بیان میشود.
از دیدگاه آسترولوژی تکاملی ، یوئیل برای خرد جمعی و آزادی در حال پیشگویی و اتصال به جهان بالا و کمک به بشریت است. اورانوس با کهن الگوی هوا ثابت، “نفس الهی” معنا گردیده است. انچه که زندگی می بخشد به همراه عشق و رهایی از گذشته و نمایانگر بالاترین بیان آگاهی انسان است از گشودن قلب و اتصال و نامتناهی برای دریافت کمک های الهی و هدایت فکر و اندیشه های خلاق از طریق دانش جهانی و مقدس برای کشف ناشناخته ها و خدمت به بشریت است.
اما یوئیل می بیند راه این آزادی و زندگی با عشق از تغییرات قابل توجه و سنگینی برای بشریت میگذرد . پلوتو با کهن الگوی آب ثابت، دارای حرکتی درونی است. این یک انرژی رونده و حلال و خلاق است. نمادی است از بازگشت به حالت اولیه. همچنین نماد تصفیه است از تمام تجربیاتی که در خود دارد. مرگ و نابودی برای تولدی تازه رخ میدهد. پیشگویی ها از خشکسالی،جنگ،زلزله و تمام بلایای وحشتناکی که خدا خواهد فرستاد تا مردم یهودا را تنبیه کند به معنای انرژی آگاهی است و فرصتی برای رشد روح . ما باید با ذات و حقیقت خود صداقت داشته باشیم تا بتوانیم روند تحول پلوتو را به فرایندی برای اصیل شدن تبدیل کنیم.
یوئیل نبی از آینده و از روز داوری سخن می گوید. تا پیش از رسیدن آن روز، فرصت هست تا مردم به سوی خداوند بازگشت کنند. چون در داوری نهایی خداوند همچون معلمی سخت گیر بر سرنوشت کل بشریت و جهان هستی به قضاوت می پردازد. زحل با کهن الگوی خاک کاردینال ، با آنچه ما واقعیت می نامیم سرو کار دارد. با درس های سخت زندگی به همراه صبر و مسئولیت پذیری به روح میآموزد که آموخته های معنوی را در سفر زندگی جسم خویش و دنیای روزمره و روابط خود به کار گیرد مثل شکرگذاری و پذیزش اشتباهات، تا بتواند رسالت روح خود را کامل کند. زحل نماد قدرت ،الهام بخش بودن با اهداف الهی و مرگ الگوهای قدیمی و تولد برای مسیر جدید است . همراه با بالغ شدن و مسئولیت پذیری که منحصر به فرد بودن را بدون ترس در فرد رشد میدهد. صبر در گذر از سختی ها،محدودیت ها و نظم را در ارتباط و احترام انسان به قوانین الهی نشان میدهد . این همان امیدی است برای روز داوری نهایی.
نتیجه گیری
داوری چه در نقاشی‌های مذهبی باشد، چه در پیشگوییهای پیامبران، و چه در مسیرهای روزمرگی ، همیشه بازتابی از لحظه‌ای است که انسان باید با حقیقت خودش روبه‌رو شود. این داوری نه برای تنبیه، بلکه برای آگاه شدن است. پیشگویی های عهد عتیق، با پیامبرانی چون زکریا ،یوئیل و … نه نتها درباره آینده حرف می‌زنند، بلکه انسان را دعوت به توبه، بیداری، و تغییر مسیر می‌کنند نوعی نسخه معنوی از بازنگری و داوری درونی است . در آسترولوژی تکاملی تمام رویدادهای آسمانی نمادهایی هستند از مسیر روح برای پاکسازی کارما، شناخت سایه‌ها، و رسیدن به نور و داوری نهایی، سفری است برای خودشناسی و رهایی. انسان در مسیر هستی، دائماً با فراخوان‌هایی برای داوری و تغییر مواجه میشود . چه در نمادهای آسمانی، چه در پیشگوییهای کهن، و چه در تجربه‌های روزمره‌ی زندگی چه در این اثر شکوهمند میکل آنژ ، این مفاهیم به ما یادآوری می‌کنند که: «جهان نه برای قضاوت، بلکه برای بیداری طراحی شده است؛ و هر نشانه، فرصتی برای دیدن خود در آینه‌ای بزرگتر است.»
نوشین روستازاده شیخ یوسفی(خردجوی آسترلوژی تکاملی)
بدون دیدگاه